Η ψυχοθεραπεύτρια Μαρίνα Μόσχα γράφει για τη σχεσιακή νοημοσύνη στις ερωτικές σχέσεις…
Γνωρίζεις έναν άνθρωπο που νιώθεις πως σε ελκύει ερωτικά. Μιλάτε όλο και πιο συχνά, συναντιέστε. Αισθάνεσαι πως μεταξύ σας υπάρχει μία ροή στην ενέργεια, στη συνομιλία, στη σκέψη, στα αστεία, στον τρόπο που ο ένας αλληλεπιδρά με τον άλλον.
Κάθε του άγγιγμα σε κάνει να ανατριχιάζεις και να θέλεις κι άλλο κι άλλο… Περνάτε όλο και περισσότερες ώρες, μέρες, νύχτες… Νύχτες που νιώθεις πως απογειώνεσαι, πως ζεις μαγικές στιγμές, νύχτες που δεν θέλεις να τελειώσουν. Ξυπνάτε μαζί, απολαμβάνετε το πρωινό σας, κάνετε εκείνα τα ερωτικά αστεία που δίνουν ξεχωριστή γεύση στη σχέση σας, πίνετε τον καφέ σας, ξανακάνετε έρωτα… Όταν είστε χώρια, δεν βλέπεις την ώρα να βρεθείτε και πάλι και η σκέψη αυτή κατακλύζει το μυαλό σου, η προσμονή όλο και εντονότερη και νιώθεις πως αυτό ισχύει και από τη δική του πλευρά.
Αναρωτιέσαι πώς αυτή η νέα σου ερωτική γνωριμία σε έχει συνεπάρει τόσο; Πώς μέσα σε λίγες μέρες ή εβδομάδες το συγκεκριμένο άτομο έχει μπει για τα καλά στη ζωή σου και έχει καταφέρει να εισχωρήσει στο κέντρο της; Βρίσκεσαι σε μία διαδικασία όπου οργανώνεις την καθημερινότητά σου σύμφωνα με έναν άνθρωπο που δεν γνώριζες καν την ύπαρξή του πριν λίγο καιρό. Ναι, έχει γίνει το επίκεντρο στη ζωή σου και ζεις μία “φρενίτιδα” γεμάτη έρωτα αλλά και με την προσοχή σου όλη στραμμένη πάνω του. Βλέπεις τους φίλους σου όταν εκείνος δεν μπορεί να βρεθείτε ή και καθόλου αν αισθάνεσαι πως σε γεμίζει τόσο, κανονίζεις τις δουλειές σου σύμφωνα με το δικό του πρόγραμμα, τις υποχρεώσεις σου το ίδιο, κινείσαι σύμφωνα με τα δικά του βήματα!
Και φτάνει μια μέρα μετά από λίγο καιρό, λίγες εβδομάδες ή μήνες, όπου αισθάνεσαι πως κάτι αλλάζει. Η επικοινωνία σας φαίνεται να χρωματίζεται από μία ασάφεια, οι μη δεσμευτικές απαντήσεις αυξάνονται όλο και περισσότερο, οι συναντήσεις αραιώνουν. Είναι πλέον σαφές, πως όλη αυτή η μαγεία έχει αρχίσει και χάνεται, το μπαλόνι ευτυχίας, ξεφούσκωσε…
Εστιάζοντας στον εαυτό μας περισσότερο, μπορούμε να απαντήσουμε στις παρακάτω ερωτήσεις και στη συνέχεια να τις μοιραστούμε με τον σύντροφό μας…
-Τι απολαμβάνεις περισσότερο στην αρχή μιας σχέσης;
-Τι φοβάσαι στην αρχή μιας σχέσης;
-Ποιες ερωτήσεις θα ήθελες να κάνεις αλλά φοβάσαι να τις κάνεις;
-Πώς νιώθεις για τη μονογαμία;
-Πώς νιώθεις για την πολυγαμία;
-Πώς είναι για εσένα μια τέλεια ρομαντική βραδιά;
-Ποια είναι μια πτυχή της σεξουαλικότητας που σου φαίνεται μυστηριώδης;
-Πού είναι το πιο περίεργο μέρος που έχεις κάνει σεξ;
-Ποιο μη σεξουαλικό πράγμα σου φαίνεται σεξουαλικό;
-Ποια είναι εκείνα τα σημεία που σου δίνουν το «κόκκινο φως» σε μία σχέση;
-Ποια είναι εκείνα τα σημεία που σου δίνουν το «πράσινο φως» σε μία σχέση;
Click – unclick στη σχέση μας!
Ναι, αυτό που συνηθίζουμε να λέμε πως «μας έκανε κλικ» στην αρχή, φαίνεται στην πορεία πως… «ξεκλικάρισε». Κάπως έτσι οι σχέσεις ξεκινούν, και κάπως έτσι διαλύονται. Αν σκεφτούμε μάλιστα πως ζούμε σε μία εποχή που οι άνθρωποι παντρεύονται -όσοι τελικά το αποφασίζουν- όλο και μεγαλύτεροι ηλικιακά, καταλαβαίνουμε πόσο συχνές είναι αυτού του είδους οι «click – unclick» σχέσεις. Όλοι μας σχεδόν έχουμε περάσει μέσα από ανάλογες διαδικασίες, έχουμε ζήσει μοιραίους έρωτες που ξεφούσκωσαν γρήγορα, όπως και το πένθος που ακολουθεί καθώς υποσχόμαστε πως «δεν θα την πατήσουμε και πάλι» μέχρι που κάτι αρχίζει να μας συνεπαίρνει ξανά! Και αυτή είναι η μαγεία της ζωής που βιώνουμε μέσα από την εξερεύνηση νέων σχέσεων. Και φυσικά, αυτό το «ξεκλικάρισμα» δεν υπάρχει μόνο στις καινούριες σχέσεις. Το συναντάμε πολύ συχνά στους γάμους αλλά και στις μακροχρόνιες γενικότερα σχέσεις, όπου απλά… «τους τελειώνει». Όταν το ζευγάρι είναι παντρεμένο και υπάρχουν και παιδιά, μπορεί να έχει ζήσει μία ευτυχισμένη ζωή κάποια χρόνια, να έχει μία «καλή συνεργασία» για την καλή λειτουργία του σπιτικού τους, χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι δύο σύζυγοι νιώθουν πλέον ερωτικά ο ένας για τον άλλον. Για την ακρίβεια, αυτό που συναντάμε στο γραφείο, είναι το αντίθετο, όπου η σύνδεση πλέον υπάρχει μέσα από τα χρόνια και αυτό που δένει τους δύο συντρόφους εκτός από τα παιδιά και το οικονομικό, είναι το …βόλεμα!
Πράγματι, δεν είναι και τόσο απλή η απόφαση χωρισμού όταν δεν νιώθουμε πλέον ερωτικά μεταξύ μας, καθώς χρειάζεται να ξεβολευτούμε κυριολεκτικά αλλά και οικονομικά, καθώς χρειάζεται να αναπτύξουμε νέους τρόπους που βιώνουμε την καθημερινότητα, νέες ρουτίνες και τελετουργίες! Και κάπως έτσι, μπαίνει ένα τρίτο πρόσωπο που ισορροπεί την έλλειψη ερωτισμού και αισθησιασμού στο μακροχρόνιο ζευγάρι, τονώνοντας την αυτοεκτίμηση του καθενός…
Να επιστρέψω όμως στις νεοσύστατες σχέσεις, όπου φτάνοντας στο τέλος τους πιστεύουμε πως την επόμενη φορά «θα ξέρουμε» πως να προφυλάξουμε τον εαυτό μας από τον ψυχικό πόνο του χωρισμού ή ότι θα έχουμε καλύτερα κριτήρια επιλογής συντρόφου. Μία από τις πιο έντονες πεποιθήσεις μάλιστα, είναι πως η επόμενη αγάπη, ο επόμενος έρωτας θα μας βοηθήσει να διορθώσουμε τα θραύσματα της προηγούμενης σχέσης που δεν πήγε καλά. Και σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί πραγματικά να βοηθάει, όταν η σχέση φαίνεται να κρατάει χρονικά. Σίγουρα όμως αυτό που μας βοηθάει είναι η αποδοχή της πραγματικότητας: δεν υπάρχει αγάπη χωρίς την απειλή της απώλειας. Αντιθέτως, η συνύπαρξη της χαράς και του πόνου είναι μέρος της ζωής. Η χαρά μαζί με την αγωνία για την συνέχεια της σχέσης φαίνεται να στήνουν τον δικό τους χορό. Ο πόνος εξαιτίας της απώλειας συχνά παίρνει και εκείνος μέρος έως ότου σε κάποια φάση της ζωής μας βρούμε εκείνον τον άνθρωπο που θα περάσουμε μαζί τα πάνω και τα κάτω της ζωής μας για ένα σχετικά μεγάλο ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Ένα διάστημα όμως που δεν θα το μετρήσουμε ως εμπειρία επικύρωσης ή απόρριψης που διατηρεί ή διαλύει μια σχέση, αλλά ως μέρος της ίδιας της σχέσης.
Αυτό που είναι δύσκολο στη διαχείριση και φαίνεται να προβληματίζει στην αρχή μίας νέας σχέσης δημιουργώντας αγωνία, άγχος για την συνέχεια, πολλές φορές ακόμα και αμφιθυμία είναι ο φόβος για το άγνωστο. Ο φόβος που δημιουργείται από την έλλειψη σιγουριάς και βεβαιότητας για το πώς θα προχωρήσει η σχέση μας ή και αν θα προχωρήσει. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να γνωρίζουμε με βεβαιότητα την πορεία της σχέσης μας. Το μόνο που ξέρουμε ότι χρειάζεται είναι ότι πρέπει να συνεχίσουμε να προσπαθούμε. Ο χρόνος από μόνος του είναι σημαντικός, εξίσου όμως σημαντική είναι και η ικανότητα να είμαστε «ανοιχτοί» στις πιθανότητες που απλώνονται μπροστά μας και που εμπλουτίζουν τη ζωή μας δίνοντας χρώμα, άλλοτε φωτεινό και πολύχρωμο, άλλοτε πιο σκουρόχρωμο…
