Μπορεί το όνομά του να είναι συνδεδεμένο με τη μεγάλη επιτυχία του MasterChef, όμως, ο ίδιος «κουβαλά στις πλάτες του» πολλά χρόνια μαγειρικής εμπειρίας, έχοντας εργαστεί σε κορυφαίες κουζίνες σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Μπορεί στο μυαλό των τηλεθεατών να έχει καθιερωθεί ως ο αυστηρός κριτής του MasterChef, όμως, στην πραγματικότητα είναι ένας πολύ γλυκός άνθρωπος κι ένας ακόμα πιο γλυκός σύζυγος και πατέρας. Αυτό διαπιστώσαμε στη συνέντευξη του Σωτήρη Κοντιζά στο iPop.gr αλλά και το ότι είναι απαιτητικός και αυστηρός, ειλικρινής και ζεστός!
Μπορεί να είναι ένα πρόσωπο της τηλεόρασης, όμως, ακόμα και μια σύντομη κουβέντα μαζί του σε κάνει ν’ αντιλαμβάνεσαι κατευθείαν πως πρόκειται για έναν άνθρωπο ήπιων τόνων ο οποίος όταν τελειώνει η δουλειά του θέλει να «κλείνουν» ταυτόχρονα και τα φώτα της δημοσιότητας και δεν θα ήθελε σε καμία περίπτωση να «υποδυθεί» τον ρόλο ενός celebrity που γίνεται θέμα το κάθε γεγονός της προσωπικής του ζωής.
Γιατί σου έκανα όλη αυτή την εισαγωγή αντί να μπω κατευθείαν στο ψητό και να σου πω «ο Σωτήρης Κοντιζάς μίλησε στο iPop.gr για όλα όσα θες να μάθεις για το MasterChef, τα πρώτα του χρόνια στη μαγειρική ενώ αποκάλυψε και εάν θα ενθάρρυνε την κόρη του ν’ ασχοληθεί με τη μαγειρική»; Γιατί ο Σωτήρης Κοντιζάς είναι ένας πολύ όμορφος άνθρωπος και μπορεί να θεωρείται ο “κακός” του MasterChef (όπως έλεγαν και στο πρώτο trailer του MasterChef), όμως, ακόμα κι αυτή η σύντομη συνομιλία που είχαμε μαζί του μας έπεισε πως έχουμε πολύ σωστούς λόγους για τους οποίους τον συμπαθούμε!
Για το MasterChef
Το επίπεδο στο Master Chef είναι φέτος πολύ ανεβασμένο και όσο μειώνονται οι παίκτες τόσο πιο δύσκολο γίνεται, όπως έχετε πει και εσείς. Θεωρείτε ότι στον διαγωνισμό παίζει ρόλο μόνο η ικανότητα ή ότι συμβάλει και η τύχη;
Σίγουρα παίζει ρόλο η τύχη, το έχουμε ξαναπεί. Για ν’ απλοποιήσουμε λίγο τα πράγματα στο μυαλό μας και γι’ αυτούς που βλέπουν, έχουμε πρόσφατα παραδείγματα με άτομα που έφυγαν και τα συμπαθούσε ο κόσμος. Ο κόσμος πολλές φορές μπερδεύει την συμπάθεια με το τι κάνουμε εκεί.Το MasterChef θα πρέπει να το δούμε σαν ένα επιτραπέζιο παιχνίδι που έχει κανόνες, όταν καθόμαστε να παίξουμε, διαβάζουμε τους κανόνες του παιχνιδιού, συμφωνούμε μ΄αυτούς και ξεκινάμε.Δεν είναι ότι δυσκολεύει για εμάς η κριτική όσο περνάει ο καιρός γιατί αυτό που μας έχει ζητηθεί είναι να κρίνουμε το πιάτο. Πετάμε κάποιες σπόντες και δείχνουμε ότι καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει, αλλά στο τέλος της ημέρας κρίνουμε το αποτέλεσμα στο πιάτο.
Ακόμα και ο τελικός έχουμε φροντίσει να μην μπορεί να βασιστεί σε μία άτυχη μέρα του ενός για να κερδίσει κατά τύχη ο άλλος. Θα υπάρχουν πολλαπλά στάδια. Κάποιες φορές μπορεί να παίζει ρόλο η τύχη, αλλά δεν μπορεί να βγει τυχαία ο επόμενος MasterChef.Μπορεί κάποιος παίκτης να φτάσει ψηλά γιατί τον βοήθησαν οι συνθήκες -για παράδειγμα να ήταν μέρος μιας δυνατής ομάδας- όμως, σίγουρα δεν θα φτάσει γι’ αυτούς τους λόγους στην πεντάδα ή και υψηλότερα!
Έχουμε δει πολλές ανατροπές, παίκτες που επέστρεψαν στο παιχνίδι, δοκιμασία στην οποία έμειναν δύο παίκτες (Γιώργος και Γωγώ). Δεν πιστεύω να δούμε καμία μεγάλη ανατροπή και να έχουμε στο τέλος 2 Master Chefs νικητές!
Λέτε; Ποτέ δεν ξέρεις! (γέλια). Στα σοβαρά, όμως, αυτό δεν γίνεται, θα ξενερώσει ο κόσμος, δεν θα το δει ποτέ ξανά. Θα ξενερώσουμε και εμείς οι ίδιοι. (γέλια) Από εδώ και πέρα, όμως, θα έχουμε πάρα πολλές ανατροπές!
Την Τετάρτη (21/3) ξεκίνησε το Master Chef Silver Award Week. Θα μας δώσετε μία γεύση για τη συνέχεια;
Όπως ήδη είδατε, αυτή τη βδομάδα έχουμε ένα πιο χαλαρό κλίμα και πάρα πολλή μαγειρική. Έχουμε 8 καλεσμένους chef -από τους καλύτερους-, οι οποίοι είναι οι μέντορες των παικτών. Από εκεί και πέρα, τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να δουλέψουν δίπλα σε chefs και μάγειρες που δεν θα το φανταζόντουσαν ποτέ. Η ευθύνη, όμως, θα είναι πάνω στους παίκτες και ο καλεσμένος θα δίνει απλά την ώθηση στους παίκτες για να δημιουργήσουν όμορφα πιάτα.
Έχουμε δει ότι σε κάποιες διαδικασίες αποχώρησης γνωρίζετε ποιος έφτιαξε το πιάτο και σε κάποιες όχι. Τι είναι πιο εύκολο τελικά; Το να ξέρετε οι κριτές ή να είναι “τυφλή” κριτική και βαθμολογία;
Δεν έχει διαφορά, ειδικά όσο περνάνε τα επεισόδια καταλαβαίνουμε -σχεδόν- κάθε φορά ποιος μαγείρεψε το κάθε πιάτο καθώς ξέρουμε το στυλ τους! Κρίνουμε ξεκάθαρα το πιάτο, όμως, κι αυτό είναι που απλοποιεί τα πράγματα.
Θα σας πάω χρόνια πίσω, στο πρώτο MasterChef. Το βλέπατε; Σκεφτόσασταν τον εαυτό σας στη θέση του κριτή;
Δεν το παρακολουθούσα, ήξερα την ύπαρξη του αλλά δεν με είχα σκεφτεί στην θέση του κριτή καθώς ήμουν αφοσιωμένος στην μαγειρική, κλεισμένος σε μία κουζίνα.Αν πάμε πιο πίσω, όταν ήμουν σχολείο, μου άρεσε η εκπομπή του Jamie Oliver, ο οποίος επιχειρούσε να επανδρώσει εστιατόρια με άτομα που δεν είναι του χώρου και είχα σκεφτεί ότι θα με ενδιέφερε να συμμετέχω σ’ αυτό το project.
Τα πρώτα βήματα του Σωτήρη Κοντιζά στη μαγειρική
Ποιο ήταν το πρώτο πιάτο που μαγειρέψατε και για ποιον;
Δεν θυμάμαι! Παιδί θα ήμουν, κουλουράκια (;), αυτό το λέω γιατί έχω δει κάποιες παιδικές φωτογραφίες με την μητέρα μου στη κουζίνα.Θυμάμαι ν’ αγοράζω κάποιο ψάρι, να το φιλετάρω και να τo μαγειρεύω για την κοπέλα μου. Στο δημοτικό – γυμνάσιο – λύκειο μου άρεσε περισσότερο να τρώω, η κουζίνα, οι μυρωδιές της, να καθόμαστε να τρώμε όλοι μαζί αλλά δεν έμπαινα και πολύ πιο βαθιά!
Και τελικά πότε μπήκε το μικρόβιο της μαγειρικής μέσα σας; Ποια ήταν η πρώτη επαγγελματική επαφή μαζί της;
Η πρώτη μου επαφή ήταν στο “48” με τον Χριστόφορο Πέσκια, όταν δεν ήξερα ακόμα τι θα κάνω με την ζωή μου, αν θυμάμαι καλά αυτό πρέπει να ήταν το 2005.Νωρίτερα, ήθελα να γίνω δοκιμαστής φαγητού, αλλά αυτό ήταν σε μια άλλη σφαίρα πιο μικρή, ρομαντική και ροζ.Η απόφαση του “πάμε επαγγελματικά” έγινε όταν πήρα το πτυχίο μου, τελείωσα με τον στρατό και είπα “τώρα τι κάνουμε; Κάνω ένα μεταπτυχιακό ή ασχολούμαι επαγγελματικά με το πτυχίο μου ή ασχολούμαι με την μαγειρική για να μην μου μείνει απωθημένο”. Αυτές ήταν και οι 3 επιλογές που έβλεπα τότε.
Έχετε μεγαλώσει σ’ ένα περιβάλλον με 2 διαφορετικές κουλτούρες. Αυτό πώς επηρέασε την μετέπειτα πορεία σας;
Πήρα χαρακτηριστικά και από τον πατέρα μου και την μητέρα μου. Εμένα τυγχάνει η μητέρα μου να είναι Γιαπωνέζα και ο πατέρας μου Έλληνας. Σίγουρα έχει μέσα της κάτι διαφορετικό και το πήρα κι εγώ. Δεν ξέρω αν έχω πάρει μόνο τα θετικά και από τις δύο κουλτούρες. Έχω πάρει σίγουρα και κάποια “κακά”. (γέλια)
Ουσιαστικά, είναι αυτό που μας κάνει μοναδικούς, θα μπορούσε να είναι κάποια άλλη χώρα, μία άλλη πόλη. Έχω παρατηρήσει -και έχει παρατηρηθεί- πως όταν 2 πολιτισμοί έρχονται κοντά, το αποτέλεσμα είναι πιο “εξωτικό”, βλέπεις κάποιον που σκέφτεται έτσι, αλλά σκέφτεται και αλλιώς, και αναρωτιέσαι πώς γίνεται αυτό… Δεν ξέρω αν το έχω αυτό… Έτυχε ο πατέρας μου να γνωρίσει τη μητέρα μου στο Λονδίνο, να την αγαπήσει και να την παντρευτεί.
Το Nolan και οι chef της νέας γενιάς
Ποια είναι η φιλοσοφία, λογική, πάνω στην οποία χτίσατε το εστιατόριο σας;
Το Nolan χτίστηκε πάνω σ’ αυτό που θα ήθελα εγώ να φάω, είναι ένα κράμα ταξιδιών και εμπειριών, τεχνικές… Δεν μπορώ να το εξηγήσω.Ακόμα και πριν ανοίξουμε, με είχαν ρωτήσει περιοδικά σε ποια κατηγορία να καταχωρήσουν το εστιατόριο. Μας ρωτούσαν, “σούσι;”, “ελληνική;” και η απάντηση μας ήταν “όχι” σε όλα, αυτό που κάναμε ήταν να τους προτρέψουμε να έρθουν να φάνε και να το καταχωρήσουν όπου οι ίδιοι πίστευαν.Εμάς μας ενδιαφέρει το να σερβίρουμε καλό φαγητό. Τελικά ήρθαν, φάγανε και δεν ξέρανε ούτε και οι ίδιοι πού να το καταχωρήσουν!Για μένα δεν χρειάζεται να βάζουμε ταμπέλες. Υπάρχει ιστορία και κάποια πράγματα που είναι πιο ξεκάθαρα, τα οποία ναι, όντως, πρέπει να κατηγοριοποιηθούν. Έχεις ένα σουσάδικο, ένα μπεργκεράδικο, ένα ψητοπωλείο, μία ψαροταβέρνα… Από εκεί και πέρα, πρέπει να υπάρχει και μία κατηγορία για όλα τα υπόλοιπα, σ’ αυτήν ανήκει και το Nolan.Αυτό που προσπαθούμε εμείς είναι να προσφέρουμε μια μοναδική εμπειρία στους πελάτες που θα έρθουν στο Nolan. Απ’ το πώς θα γίνει η παραγγελία, πώς θα είναι ο τρόπος που θα έρθουν τα πιάτα μέχρι τα χειροποίητα σκεύη. Όλο αυτό για μένα έχει μία θεατρικότητα.Ας μην ξεχνάμε ότι λόγω του περιορισμένου χρόνου και των γρήγορων ρυθμών της καθημερινότητας, οι πελάτες συνήθως θα έρθουν για δύο ώρες. Γι’ αυτές τις δύο ώρες, στόχος μας είναι ο πελάτης να ξεχαστεί, να χαλαρώσει και να έχει μια μοναδική εμπειρία. Να έρθει να φάει, να μιλήσει, να φλερτάρει, να δει τον άλλον στα μάτια, να πιει ένα ωραίο κρασί, ν’ αναρωτηθεί τι είναι αυτό που έκανε “κρατς” στο στόμα του, τι είναι αυτό το περίεργα ξινό, γιατί είναι μισό ψημένο αυτό… Να συνεχίζεται η κουβέντα στο τραπέζι, ακόμα κι όταν σερβιριστεί το φαγητό. Κάποια στιγμή ελπίζω να μου επιτρέψουν ν’ απαγορεύσω και τα κινητά στο μαγαζί!
Τι πρέπει να έχουν τα άτομα με τα οποία συνεργάζεστε; Με ποιον δεν θα μπορούσατε με τίποτα να συνεργαστείτε σε μία κουζίνα;
Αρχικά θα πρέπει να είναι καλά παιδιά, όλα τα άλλα μαθαίνονται! Σίγουρα βοηθάει να μην είναι κάποιος νωχελικός, αν κάποιος βαριέται που ζει δεν μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό! Όταν μία ομάδα για να λειτουργήσει πρέπει να πηγαίνει σε μια “χ” ταχύτητα και κάποιο μέλος της πηγαίνει με τη μισή απ’ την απαιτούμενη ταχύτητα, είτε θα φύγει από μόνος του είτε θα τον αποβάλει το ίδιο το σώμα! Δεν θα πω ποτέ ότι θα πρέπει να ξέρει να κόβει ή να έχει γεύση. Θα πρέπει να έχει αντίληψη, να μην λέει ψέματα, να έχει όρεξη, να το θέλει πραγματικά!
Θα μπορούσατε να συνεργαστείτε με κάποιον παίκτη του MasterChef;
Έχω ήδη συνεργαστεί! Απ’ το πρώτο MasterChef, στην κουζίνα μου είχα τον Γιάννη Παπαδόπουλο μέχρι και πριν από κάποιο διάστημα και τον Ζάχο Παπαδάκη, ο οποίος θα είναι μαζί μας μέχρι το Καλοκαίρι. Δεν είναι ότι τους είδα στο παιχνίδι και τους πήρα, ήρθαν μόνοι τους, φάγανε, έδειξαν ότι είχαν την περιέργεια να μάθουν πώς βγαίνει αυτό που δοκίμασαν, πέρασαν τα δοκιμαστικά, μπήκαν στην κουζίνα και άντεξαν!
Ποια η συμβουλή που θα δίνατε στους νέους chef;
Δουλειά! Κάτω το κεφάλι και επανάληψη-επανάληψη-επανάληψη και συνέπεια-συνέπεια-συνέπεια.
Η μαγειρική στο σπίτι & τα social media
Θα προτρέπατε την κόρη σας να ασχοληθεί με την μαγειρική ή θα κάνατε ό,τι περνάει από το χέρι σας για ν’ αποφύγει αυτό τον κλάδο;
Σίγουρα θα της απαγόρευα να συναναστραφεί με μάγειρες! (γέλια). Σοβαρά τώρα, ούτε θα αποτρέψω ούτε θα προτρέψω την κόρη μου. Θέλω να την εξοπλίσω με τα πολεμοφόδια, να γνωρίζει, αλλά από εκεί και πέρα θα αποφασίσει από μόνη της.Αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος που κάνουμε με τα παιδιά μας. Ο γονιός που μένει από κάτω από τα παιδιά στην ίδια πολυκατοικία και από πάνω ο αδερφός και η αδερφή, τα δικηγορικά γραφεία τρίτης γενιάς, που θέλουν τα παιδιά τους δικηγόρους… Ψάχνεις έναν καλό μαρμαρά και έναν καλό ξυλουργό και δεν βρίσκεις. Έχουν γίνει όλοι business administration general managing directors!
Στο σπίτι σας ποιος μαγειρεύει; Κρίνετε την μαγειρική της συζύγου;
Η γυναίκα μου! Εγώ δεν μαγειρεύω! Και όχι, δεν της ασκώ καμία κριτική, κάνει ό,τι θέλει μέσα στην κουζίνα!
Ποιες οι αντιδράσεις της γυναίκας σας όταν ξεκίνησαν να έρχονται τα μηνύματα από τις θαυμάστριες;
Είναι πολύ cool, δεν έχει τέτοια θέματα. Στην αρχή είχα πει αν θέλει ν’ ασχοληθεί εκείνη με τα social media γιατί εγώ “δεν μπορώ” και μου είχε πει ότι δεν θέλει. Όταν έγινε η προβολή του πρώτου επεισοδίου, γυρνάω στο σπίτι και μου λέει “θέλεις μήπως να μου δώσεις τους κωδικούς;” και της λέω “‘άστο πάνω μου, το χω!”.
Ποια είναι η σχέση σας με τους δημοσιογράφους Είναι σχέση αγάπης μίσους;
Aχ…. ανάλογα! Δεν είναι οι δημοσιογράφοι… Είναι αυτό το αστείο με τα clicks… Τίτλοι όπως “δεν φαντάζεστε πού βρίσκεται και πίνει ο αυστηρός κριτής του MasterChef!” Παίρνει μία συνέντευξη και μπαίνει ο μεγεθυντικός φακός σε κάθε πρόταση για να βγει ο τίτλος… “Η γυναίκα του Κοντιζά βρίζει τον Κουτσόπουλο” και λέω “κάτσε να δω τι έχασα εδώ” … Και είναι μία “βλακεία” για το click… Είναι αστείο!
To Hell’s Kitchen και Μποτρίνι μπήκε στον ανταγωνισμό του MasterChef πρόσφατα, το έχετε δει;
Δυστυχώς δεν έχω προλάβει να το παρακολουθήσω, αν και θέλω να το δω από περιέργεια.
Ο κ. Μποτρίνι φημίζεται για μία εκρηκτική συμπεριφορά που έχει μέσα στη κουζίνα. Στη δική σας κουζίνα υπάρχει αυτή η εκρηκτική συμπεριφορά;
Αρχικά να πούμε ότι δεν αμφισβητεί κανείς την αξία και τις μαγειρικές ικανότητες του κ. Μποτρίνι ή αν τα εστιατόρια του είναι καλά ή όχι!Δεν πρέπει να μπερδεύουμε κάποια πράγματα, το καλό μ’ εμάς τους μάγειρες είναι ότι η πραγματική μας βάση θα είναι πάντα τα εστιατόριά μας. Αντίστοιχες εκρηκτικές στιγμές δεν πιστεύω να υπάρχουν ούτε στην κουζίνα του κ. Μποτρίνι. Είναι τηλεόραση. Δεν συμβαίνουν πλέον τέτοια περιστατικά μέσα στην κουζίνα, δεν μπορεί ένα καλό εστιατόριο να λειτουργήσει μ’ αυτές τις συνθήκες. Κάποτε μπορεί να ίσχυε, πλέον το 2018 όχι!
Ελληνίδες μητέρες στην κουζίνα. Κάνουν κάποιο χαρακτηριστικό φάουλ;
Δεν υπάρχει κάποιο “φάουλ” το μαμαδίστικο φαγητό, είναι μαμαδίστικο φαγητό τέλος. Αναρωτιόμουν πάντα και ρωτούσα την γιαγιά Νίτσα πώς είναι δυνατόν οι πατάτες με το κοτόπουλο τις Κυριακές να είναι τόσο ωραίες πάντα. Όταν συνειδητοποίησα ότι άδειαζε το μισό μπιτόνι λάδι μέσα στο ταψί, είπα “χαίρω πολύ” και μου λέει “ε τι νόμιζες ότι είναι άλλες πατάτες;” είναι πατάτες κονφί τέλος. Δεν υπάρχει λάθος ή σωστό … Τεχνικά λάθη… Να πω στη μαμά μου “μην αφήνεις το αντικολλητικό τηγάνι να μην καπνίζει γιατί δεν είναι σωστό”; Είναι ο τρόπος που μαγειρεύει! Όπως είναι το ανέκδοτο που παντρεύεται ο άλλος και του λέει “α αντρούλη μου πώς σου φάνηκε, είναι σαν της μάνας σου; Ε μέχρι που μία μέρα το καίει το φαγητό και λέει ο άνδρας “φοβερό αυτό είναι σαν της μάνας μου”…
Όταν ήσασταν μικρός σας φώναζαν “Φουτζίτσου”. Ενώ αρχικά προκαλεί γέλιο, σε δεύτερη ανάγνωση ξεσηκώνονται ερωτήματα για το αν βιώσατε ρατσισμό σαν παιδί.
Η παιδική ηλικία είναι μία σκληρή ηλικία, το δημοτικό- γυμνάσιο είναι δυνατό σαν εμπειρία. Δεν υπάρχει φυλετικός ρατσισμός στα παιδιά, υπάρχει το διαφορετικό. Κάποιος μπορεί να έχει πεταχτά αυτιά, κάποιος μπορεί να έχει σπυράκια, να είναι ψηλός, κοντός, χοντρός, αδύνατος. Εγώ έτσι το είδα, το δικό μου παρατσούκλι ήταν πολύ εύκολο, όπως επίσης και ο λόγος για τον οποίο ήμουν διαφορετικός. Όσο περνάει αυτό και πας λύκειο και πανεπιστήμιο, δεν υπάρχει αυτό το πράγμα. Είναι το διαφορετικό, ο καθένας έχει κάτι που τον στιγματίζει και είναι λίγο διαφορετικός, απλά εμένα το διαφορετικό έκανε μπαμ από μακριά.
