Η Jackie Dodd είναι blogger, φωτογράφος και αφοσιωμένη μαμά μιας 8χρονης κόρης, η οποία πριν από μερικές ημέρες έκανε την πιο σοβαρή δήλωση της ζωής της.
«Είχα μόλις καθίσει να δω την αγαπημένη μου τηλεοπτική σειρά και είχα πάρει να πλέκω. Κάποια στιγμή, η 8χρονη κόρη μου, η οποία ανέκαθεν ήταν ένα ιδιαίτερο παιδί, κάθισε δίπλα μου και άρχισε να παρακολουθεί μαζί μου. Παρατηρώντας έναν από τους πρωταγωνιστές, γύρισε και μου είπε: “Μαμά, αυτός είναι γκέι;” Χωρίς καν να την κοιτάζω, της είπα “ναι, αγάπη μου”.
Εκείνη τη στιγμή, δίπλωσε τα χέρια της, αγκάλιασε τα γόνατά της, γύρισε, με κοίταξε και μου είπε σοβαρά: “Νομίζω πως είμαι και εγώ γκέι”.
Αυθόρμητα χαμογέλασα. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να την αγκαλιάσω, να την γεμίσω αγάπη και να την κάνω να νιώσει άνετα για να μου πει περισσότερα. Αλλά δεν ήθελα και να την τρομάξω. Για εκείνη φάνηκε πως είναι απλά μια δήλωση –όχι κάτι σημαντικό. Οπότε προσπάθησα να το αντιμετωπίσω και εγώ έτσι. “Κι εγώ το νομίζω, μωρό μου”, της απάντησα, λοιπόν.
Όταν την έβαλα για ύπνο εκείνο το βράδυ, της έδωσα μερικά παραπάνω φιλιά, την αγκάλιασα λίγο πιο σφιχτά και επέστρεψα στον καναπέ. Έβαλα ένα ποτήρι κρασί και ξέσπασα σε λυγμούς. Αλλά όχι για τον λόγο που φαντάζεστε.
Το ξέρω εδώ και πάρα πολύ καιρό, ότι η κόρη μου είναι γκέι. Από τον τρόπο που παίζει με τα αγόρια, από το πώς αντιδρά όταν γνωρίζει ένα πολύ όμορφο κορίτσι, από το πώς κοιτάζει τα μεγαλύτερα κορίτσια, τους χαρακτήρες που σχεδιάζει στα τετράδιά της, από το γεγονός ότι του Αγ. Βαλεντίνου ετοίμασε μια κάρτα για το ξανθό κορίτσι που κάθεται δίπλα της στην τάξη, ακόμα και από το πώς περπατά. Γεννήθηκε έτσι. Όπως ακριβώς γεννήθηκε και με μπλε μάτια, με εντυπωσιακή έφεση στις τέχνες και τρομερή δυσκολία να αποκοιμηθεί το βράδυ.
Αυτή είναι. Αυτή είναι η κόρη μου και δεν θα την άλλαζα με τίποτα.
Όταν την έβαλα για ύπνο εκείνο το βράδυ, της έδωσα μερικά παραπάνω φιλιά, την αγκάλιασα λίγο πιο σφιχτά και επέστρεψα στον καναπέ. Έβαλα ένα ποτήρι κρασί και ξέσπασα σε λυγμούς. Αλλά όχι για τον λόγο που φαντάζεστε. Παρόλο που το ήξερα καιρό τώρα, ότι θα ακούσω κάτι τέτοιο, το περίμενα. Ήλπιζα, ότι θα έρθει εύκολα, χωρίς ψυχικά τραύματα και δάκρυα, και να που έγινε έτσι ακριβώς.
Ωστόσο, άρχισα να σκέφτομαι όλα τα εγκλήματα μίσους που έχουν διαπραχθεί λόγω ομοφοβίας. Πόσα παιδιά έχουν θανατωθεί ή έχουν αυτοκτονήσει. .. Και πόσο πιθανό είναι και η κόρη μου να βρεθεί σε αυτή τη θέση. Πόσο πιθανό είναι να μη μπορέσει να βρει δουλειά, να μη μπορέσει να νοικιάσει σπίτι ή να υιοθετήσει ένα μωρό, λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού της.
Αν την γνωρίζατε, θα κλαίγατε και εσείς. Είναι το πιο καλόκαρδο πλάσμα του κόσμου, με ένα μόνιμο λαμπερό χαμόγελο και κοφτερό μυαλό! Η δασκάλα της χαρακτηριστικά μου έχει πει «Είναι το παιδί που θέλει κάθε δάσκαλος να έχει –μακάρι να είχα 30 τέτοια παιδιά».
Όταν ήταν πολύ μικρότερη, π.χ. 3 ετών, και βγαίναμε βόλτα σε μέρη με πολύ κόσμο, έγραφα στο χέρι της τον αριθμό του τηλεφώνου μου, για ασφάλεια, σε περίπτωση που τη χάσω κάπου. Αυτό που γράφω σήμερα εδώ είναι κάτι ανάλογο: Είναι ο τρόπος μου να την προστατεύσω και χρειάζομαι τη βοήθειά σας.
Γιατί εσείς μπορεί να μην έχετε ένα παιδί που θα αντιμετωπίσει όσα το δικό μου. Αλλά μπορεί, κάποιος από εσάς, να έχει το παιδί που μια μέρα θα κάθεται δίπλα της στο τρένο ή που θα περπατά δίπλα της στον δρόμο. Και ελπίζω, ότι μεγαλώνετε αυτό το παιδί που θα την υποστηρίξει, αν κάποιος της ασκήσει bullying, της επιτεθεί, την κακοποιήσει. Ελπίζω, ότι το παιδί σας τότε θα παρέμβει και θα βοηθήσει το γλυκό μου κορίτσι, αν χρειαστεί. Γιατί, σας το υπόσχομαι, αυτό ακριβώς θα κάνει και το δικό μου παιδί, αν το δικό σας βρεθεί σε αυτή τη θέση.
Κι αν οι πεποιθήσεις σας δεν συμφωνούν με αυτές της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, το μόνο που ζητώ είναι να επικεντρωθείτε στις πεποιθήσεις σας εκείνες που λένε να αγαπάμε αλλήλους και να μην κρίνουμε. Και το ίδιο να μάθετε και στα παιδιά σας. Γιατί δεν θα αργήσει η μέρα που το γλυκό παιδί μου θα βγει στον γεμάτο μίσος έξω κόσμο.
Ξέρω ότι όλα αυτό που ζητώ ακούγεται εγωιστικό, αλλά ζητώ μόνο να μεγαλώσετε μια γενιά ανθρώπων που θα βοηθήσουν, ώστε παιδιά όπως το δικό μου να ζουν σε έναν ασφαλή κόσμο. Σε έναν κόσμο γεμάτο ανθρώπους που θα προσπαθήσουν να τους κάνουν κακό με κάθε ευκαιρία. Το ίδιο θα κάνω και εγώ για εσάς –το παιδί μου θα προστατεύσει το δικό σας, αν βρεθεί ποτέ σε αντίστοιχη θέση. Θέλω να πιστεύω, ότι η νέα γενιά γονιών μεγαλώνει παιδιά-συμμάχους και όχι παιδιά-εχθρούς. Βοηθήστε με να πιστέψω, ότι έχω δίκιο.»
Μια διαφωνία, ένα παράπονο… όλο και κάποιος τσακωμός θα προκύψει με τον σύντροφό μας. Το ζητούμενο όμως δεν είναι να αποδείξουμε ότι έχουμε δίκιο, αλλά να λυθεί το πρόβλημα ή το θέμα...
