7μοναδικές συνήθειες βοηθούν τους ανθρώπους να παραμένουν παρόντες και σπάνια να νοσταλγούν. Και το καλύτερο; Αυτές οι συνήθειες υποστηρίζονται από την ψυχολογία:
1) Δεν ρομαντικοποιούν το παρελθόν
Ένας από τους σημαντικότερους λόγους που οι άνθρωποι νιώθουν νοσταλγία είναι επειδή εξιδανικεύουν το παρελθόν.
Θυμούνται μόνο τα καλά σημεία, ενώ ξεχνούν τους αγώνες, την πλήξη και τις προκλήσεις που το συνόδευαν. Αλλά οι άνθρωποι που ζουν πραγματικά στη στιγμή δεν πέφτουν σε αυτή την παγίδα.
Η ψυχολογία υποδεικνύει ότι ο εγκέφαλός μας έχει μια «προκατάληψη που ξεθωριάζει το συναίσθημα», που σημαίνει ότι θυμόμαστε φυσικά τις θετικές εμπειρίες πιο έντονα από τις αρνητικές.
Ωστόσο, όσοι παραμένουν παρόντες καταβάλλουν συνειδητή προσπάθεια να δουν το παρελθόν ως αυτό που πραγματικά ήταν – ούτε καλύτερο ούτε χειρότερο από το παρόν, απλώς διαφορετικό.
Αντί να νοσταλγούν τις «παλιές καλές μέρες», επικεντρώνονται στο να κάνουν το σήμερα εξίσου ουσιαστικό και υπενθυμίζουν στον εαυτό τους ότι κάθε στάδιο της ζωής έχει τα πάνω και τα κάτω του και ότι η μόνη στιγμή που μπορούν να βιώσουν πραγματικά είναι αυτή που συμβαίνει τώρα.
2) Ασχολούνται πλήρως με αυτό που κάνουν
Οι καλύτερες στιγμές συνήθως συμβαίνουν όταν το σώμα ή το μυαλό ενός ατόμου φτάνει στα όριά του σε μια εκούσια προσπάθεια να επιτύχει κάτι δύσκολο και αξιόλογο.
Οι άνθρωποι που ζουν πραγματικά στη στιγμή δεν παρασύρονται παθητικά στη ζωή αλλά είναι πλήρως αφοσιωμένοι σε ό,τι κάνουν.
Είτε πρόκειται για ένα έργο, είτε για μια συζήτηση, είτε ακόμα και για κάτι τόσο απλό όσο το πλύσιμο των πιάτων, δίνουν όλη τους την προσοχή.
3) Άφησαν να φύγει η ανάγκη για έλεγχο
Οι άνθρωποι που ζουν πραγματικά στη στιγμή δεν σπαταλούν ενέργεια αντιστεκόμενοι στην πραγματικότητα.
Αποδέχονται αυτό που είναι και προσαρμόζονται σε αυτό. Αντί να ασχολούνται με το πώς θα έπρεπε να είναι τα πράγματα, επικεντρώνονται στο να κάνουν το καλύτερο δυνατό από αυτό που βρίσκεται μπροστά τους.
4) Εξασκούν τακτικά την ευγνωμοσύνη
Για πολύ καιρό, μπορεί να πιάσεις τον εαυτό σου να κυνηγά πάντα το επόμενο πράγμα, την επόμενη δουλειά, την επόμενη σχέση, την επόμενη μεγάλη στιγμή που θα σε έκανε επιτέλους ευτυχισμένη.
Αλλά ό,τι κι αν πέτυχες το συναίσθημα δεν κράτησε ποτέ. Μόνο με την ευγνωμοσύνη, όλα αλλάζουν.
Έρευνες έχουν δείξει ότι το να εκτιμούμε ενεργά αυτό που έχουμε μπορεί να μας κάνει πιο παρόντες και λιγότερο πιθανό να μείνουμε στο παρελθόν.
Ξεκίνα μια απλή συνήθεια: κάθε βράδυ πριν κοιμηθείς, γράψε τρία πράγματα για τα οποία ήσουν ευγνώμων εκείνη την ημέρα.
Κάποιες μέρες θα είναι κάτι μεγάλο, όπως μια ουσιαστική συζήτηση με έναν φίλο- άλλες μέρες, κάτι τόσο μικρό όσο η ζεστασιά του πρωινού καφέ.
Με την πάροδο του χρόνου, θα αλλάξει η νοοτροπία σου και αντί να κοιτάζεις συνεχώς προς τα πίσω ή προς τα εμπρός, θα εκτιμάς την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι.
5) Δεν συνδέουν την ταυτότητά τους με το παρελθόν
Οι άνθρωποι που ζουν πραγματικά στη στιγμή δεν αφήνουν το παρελθόν τους να τους καθορίζει αλλά καταλαβαίνουν ότι η ταυτότητα δεν είναι κάτι σταθερό, είναι ρευστή.
Αυτός που ήσουν πριν από πέντε ή δέκα χρόνια δεν είναι αυτός που είσαι σήμερα και δεν χρειάζεται να διαμορφώνει αυτό που θα είσαι αύριο.
6) Αγκαλιάζουν την αλλαγή αντί να τη φοβούνται
Οι άνθρωποι που ζουν πραγματικά στη στιγμή δεν πολεμούν την αλλαγή αλλά την αγκαλιάζουν.
Όταν σταματάμε να αντιστεκόμαστε στη φυσική ροή της αλλαγής και αντ’ αυτού την αποδεχόμαστε ως μέρος του ταξιδιού μας, απελευθερωνόμαστε από το να κοιτάμε συνεχώς πίσω ή να ανησυχούμε για το τι θα ακολουθήσει, αρχίζουμε να ζούμε πλήρως στο τώρα.
Κάθε αλλαγή φέρνει κάτι καινούργιο, νέες εμπειρίες, μαθήματα και ευκαιρίες. Όσο πιο γρήγορα τις αγκαλιάσεις, τόσο πιο παρούσα θα νιώθεις.
7) Επιτρέπουν στον εαυτό τους να νιώθουν αρνητικά συναισθήματα
Μπορεί να ακούγεται αντιφατικό, αλλά ένας από τους σημαντικότερους λόγους που οι άνθρωποι ζουν στη στιγμή είναι επειδή δεν τρέχουν να ξεφύγουν από τα άβολα συναισθήματα.
Οι άνθρωποι που ζουν πραγματικά στη στιγμή δεν προσπαθούν να είναι ευτυχισμένοι όλη την ώρα αλλά επιτρέπουν στον εαυτό τους να βιώνουν πλήρως ό,τι αισθάνονται, χωρίς να κρίνουν.
Αν είναι λυπημένοι, αφήνουν τον εαυτό τους να είναι λυπημένος- αν είναι αγχωμένοι, κάθονται μαζί του αντί να το διώχνουν.
Και κάνοντας αυτό, απελευθερώνονται από συναισθηματικές αποσκευές που διαφορετικά θα μπορούσαν να τους κρατήσουν κολλημένους στο παρελθόν.
