Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Αρρώστησα βαριά.
Αρρώστησα, αρχικά με συνάχι, πόνο στα κόκκαλα και μία βαθειά επιθυμία να κοιμηθώ για περίπου 50 χρόνια και έπειτα αρρώστησα ψυχικά επειδή παρ’όλο που αρρώστησα δεν μπορώ να αρρωστήσω..
Δεν ξέρω αν με νιώθεις.
Τα παιδιά είναι τρία στον αριθμό και η λέξη μαμά ακούγεται κατά μέσο όρο 742.9 φορές το λεπτό, χωρίς συγκεκριμένη ανάγκη προς απάντηση, έτσι για το χάπενινγκ.
Τα παιδιά αυτά λοιπόν που λές, άπαξ και πέσω να ξαπλώσω παθαίνουν τα άπαντα της εγκυκλοπαίδειας ΥΓΕΙΑ. Από λεπτοσπείρωση μέχρι γάγγραινα.
Και φυσικά πρέπει εκείνη τη δεδομένη στιγμή, να αναβάλλω την ψοφολογιά μου και να κοιτάξω τα παιδιά μου (έκανα και ρίμμα).
Να μην αναφερθώ στην δουλειά; Θα αναφερθώ. Που κάνουν πέντε τέρμινα να απαντήσουν σε ένα email και όταν αρρωσταίνεις και λές, θα πάω 10 λεπτά να ακουμπήσω το κορμί μου ΠΑΝΩ στον υπολογιστή να ξαποστάσω, τότε σε θυμούνται όλοι ακόμη και εκείνος ο συνεργάτης που του δάνεισες 500€ πριν 6 χρόνια και αποφάσισε να στα επιστρέψει ΜΕ τόκους.
Μακράν το καλύτερο είναι το βλέμμα κουταβιού του συντρόφου που σε βλέπει έτσι μαραμένη, μαραζωμένη, αποκαμωμένη, απεγνωσμένη και αποκαρδιωμένη (όλα τα έβαλα και σε ρωτάει «Τι έχεις;».
Τι να χω εδώ, δεν μου βγαίνει η μπιρίμπα με την Καίτη και μου αλλάξανε και την συνδρομή στο γυμναστήριο από VIP σε Basic.
Όχι, αγαπημένο μου ημερολόγιο δεν εκνευρίζομαι. Δεν έχω χρόνο. Αν είχα θα μπορούσα.
Οι μαμάδες δεν γίνεται, πρέπει να κριθεί αντισυνταγματικό να αρρωσταίνουν.
Έχω που έχω 24 ώρες λειψές και αυτές θα χάσω και τις μισές με την ασθένεια… ποιός θα προλάβει λάτζα, πλυντήρια, διαβάσματα, μαγειρέματα;
Τι λές; Είμαι άνθρωπος;
Ναι είμαι, αλλά κατά βάση είμαι μαμά.
Και μεταξύ μας, αυτός ο διακριτικός τίτλος πολύ μου αρέσει και νομίζω πως είναι ό,τι δημιουργικότερο θα κάνω ποτέ στα χρόνια που θα ζήσω.
Χρειαζόμαστε όμως, πέρα από το χιούμορ, χώρο και χρόνο, να ανασαίνουμε βαθειά και επικεντρωμένα.
Να μας φροντίζουμε και να επιτρέπουμε και στους άλλους να μας φροντίζουν.
Νομίζω αυτό που με ενοχλεί περισσότερο όταν αρρωσταίνω είναι που παύω να είμαι η ισχυρή του σπιτιού.
Αλλά πάλι κάνω λάθος.
Η συμπεριφορά όλων όταν αρρωσταίνει η μαμά δεν είναι αδιαφορίας αλλά ανασφάλειας.
Το έχεις σκεφτεί έτσι ποτέ;
Ρωτάνε τα ίδια και τα ίδια τα παιδιά σου, ο σύζυγος φέρεται σαν ξεκούρδιστος, ξέρεις γιατί…;
Γιατί εσύ είσαι ο πυρήνας, ο μαέστρος.
Σ’αγαπάνε πολύ, σε νοιάζονται πολύ, σε μετράνε πολύ και δεν έχουν μάθει να μην είσαι πιο μπροστά από εκείνους.
Αρρώστησες μαμά; Περαστικά και γρήγορα.
Υ.γ πάρε τον υπνάκο και ας μαγειρέψουν μόνα τους μακαρόνια τηγανητά, πάλι κάτι τους μαθαίνεις μανούλα!
Σε φιλώ, σε πιστεύω, σε βλέπω
Η Μαρία σου
χχχ
