Οκ. Σήμερα έχω γενέθλια.
Σαν σήμερα πριν κάποιες δεκαετίες έκανα το όνειρο της μητέρας μου πραγματικότητα. Απέκτησε ένα τέλειο παιδί.Βασικά όχι, απέκτησε ένα παιδί που δεν το ενόχλησε ποτέ να μην είναι τέλειο.
Τα γενέθλια μου υπήρξαν πάντα παράσημο.Η μέρα που μηδενίζω.Ο χρόνος πάντα ξεκινάει για εμένα στις 15 του Μάη.Γιατί ;
Γιατί κάθε χρόνος που προστίθεται στο ημερολόγιο της ζωής μου σημαίνει κι άλλα γέλια,κι άλλες χαρές και άλλες δυσκολίες που γίνονται τρανά μαθήματα και δυνατές εμπειρίες.
Γιατί αγαπάω κάθε μέρα τη ζωή και περισσότερο.Γιατί κάθε μέρα έχω την ευκαιρία να γίνω λίγο καλύτερος άνθρωπος,λίγο πιο ευτυχισμένος,λίγο πιο πλήρης.
Μετράω λίγες ρυτίδες.Μετράω κάποιες πανάδες από τις εγκυμοσύνες.
Μετράω παλιά μεθύσια , μετράω φίλους αγαπημένους που στέκονται ακούραστοι στο πλευρό μου.
Μετράω τις ανάσες των παιδιών μου,μετράω τα χαμόγελα του ανθρώπου που έχω επιλέξει να πορευτώ στη ζωή μου.
Μετράω τα όνειρα μου που κυνήγησα…άλλα τα έφτασα,άλλα τα προσπέρασα.
Μετράω..και στις αριθμητικές πράξεις της ζωής πάντα βρίσκω πλεόνασμα.
Τα γενέθλια μου τα αγαπάω , γιατί μου θυμίζουν πόσο όμορφη είναι η καλημέρα και η καληνύχτα.
Πόσο ευλογημένη είμαι που μπορώ να σβήσω ένα ακόμη κεράκι και που παρά τα τόσα χρόνια μου στη γή ακόμη θέλω και να μάθω και να φάω το κεφάλι μου και να κλάψω και να γελάσω.
Η πρώτη του χρόνου μου είναι πάντα τα γενέθλια μου.
Παίρνω ανάσα βαθειά και βουτάω στις επόμενες 365 ημέρες που απλώνονται μπροστά μου σα πουπουλένιο πάπλωμα.Δεν θέλω να με πλακώσει.Θέλω απλά να με ζεστάνει.
Να μη φοβάστε τα χρόνια, να φοβάστε τις στιγμές.
Τα χρόνια περνάνε αργά , οι στιγμές γρήγορα.
Να ζείτε,να γελάτε,να δίνεστε,να θυμώνετε,να γεμίζετε και να αδειάζετε.
Και σε κάθε γενέθλια να σκάει σα πυροτέχνημα η καρδιά από ευγνωμοσύνη.
Γιατί μπορείς να σβήσεις ένα ακόμη κεράκι.
Γιατί μπορείς να μηδενίσεις και να κάνεις απο την αρχή τα ίδια και ακόμη χειρότερα.
Ναι , διάολε.
Μαρία Π. Ψαθά
