Δεν είναι λίγες οι φορές που κοιτάμε προς τα πίσω. Στον πρώην. Μερικές φορές καλώς, μερικές αδίκως. Η Ντόρα Μίνου, ΜΑ κλινικής Ψυχολογίας, Ψυχοθεραπεύτρια (ενηλίκων, ζεύγους & οικογένειας), γράφει για τους λόγους που μπορεί να σκεφτόμαστε μια επανασύνδεση, αλλά και για το πότε αξίζει η δεύτερη ευκαιρία…
Πολλές φορές οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν το δίλημμα της επιστροφής σε μία προηγούμενη σχέση, είτε γιατί εξιδανικεύουν την πρότερη κατάσταση ξεχνώντας με τον χρόνο τα “κακώς κείμενα” που έφτασαν τη σχέση στο τέλος της, είτε γιατί πραγματικά εκτιμούν τα καλά που μπορεί να βίωσαν με έναν άνθρωπο.
Ποτέ δεν μπορούμε να απαντήσουμε με ένα ναι ή ένα όχι στο ερώτημα: “Αξίζει να δώσεις μία δεύτερη ευκαιρία σε μία σχέση;” Προφανώς το άτομο που ταλαντεύεται μεταξύ του να γυρίσει πίσω ή να προχωρήσει μπροστά σταθμίζει την κατάσταση με βάση αυτά που έχει βιώσει.
Γιατί μπορεί να σκέφτεται κάποιος την επιστροφή στο παρελθόν;
-Σε μία προσπάθεια να προχωρήσει στην επόμενη σχέση, βίωσε ματαίωση και δυσκολίες. Η σχέση δεν εξελίχτηκε όπως θα ήθελε με αποτέλεσμα να εξιδανικεύσει την προηγούμενη. Ο χρόνος και η δυσκολία που μπορεί να βιώνει κάποιος στο παρόν, τον κάνει να απομακρύνεται από τα αρνητικά που βίωσε στην προηγούμενη σχέση του και να την βλέπει διαφορετικά.
-Πολλές φορές ο χρόνος που χρειάζεται να δώσεις στην επόμενη γνωριμία ώστε να χτιστεί η σχέση για πολλούς φαίνεται βουνό, νιώθουν ότι έχουν αποτύχει, ότι ξεκινούν τη ζωή τους από την αρχή και φυσικά χωρίς εχέγγυα, γιατί η αλήθεια είναι ότι κάθε σχέση είναι ένα ρίσκο και δεν μπορούμε να προδιαγράψουμε το μέλλον και την ανθεκτικότητά της στο χρόνο.
-Η απόσταση του έδωσε τοn χρόνο να καταλάβει τα λάθη του άλλου, να τον συγχωρήσει, και επιπλέον να αναλάβει και το δικό του προσωπικό μερίδιο ευθύνης για την εξέλιξη της σχέσης. Πάντα σε μία σχέση τόσο για τα καλά όσο και για τα άσχημα ευθύνονται και οι δύο, ίσως κάποιες φορές να διαφέρουν στα ποσοστά.
-Βλέπει τον άλλο να προχωράει, να περνάει καλά στη ζωή του, κάνει συγκρίσεις με τη δική του στασιμότητα και αποφασίζει να διεκδικήσει αυτό που έχασε. Ένας πληγωμένος εγωισμός, που μας βάζει στη διαδικασία των ενοχών, της επαναδιαπραγμάτευσης και της διεκδίκησης ή της πρόκλησης του άλλου να κοιτάξει πίσω.
-Επιπλέον, μπορεί να προσδοκά ότι τα πράγματα θα είναι διαφορετικά με μία δεύτερη ευκαιρία λες και θα λυθούν ως δια μαγείας τα προβλήματα που υπήρχαν. Σκεφτόμαστε πολλές φορές ότι πήραμε το μάθημά μας και οι δύο και σίγουρα τώρα θα είναι αλλιώς. Μαζί με την προσδοκία, καλό θα είναι να θέσουμε στον εαυτό μας και το ερώτημα: “Πώς θα αλλάξει ο άλλος; Πώς θα αλλάξουμε εμείς;» Ως δια μαγείας αυτό δεν μπορεί να γίνει…
Σχέσεις με βία οποιαδήποτε μορφής, κακοποιητικές, ανταγωνιστικές ή με επανειλημμένες απιστίες, με τοξικές συμπεριφορές δεν χρήζουν καμίας ευκαιρίας. Αυτά είναι κεφάλαια που θα πρέπει να κλείνουν οριστικά και να μένουν στο παρελθόν.
Πότε μπορεί να αξίζει τον κόπο μία δεύτερη ευκαιρία;
Πολλές φορές ακούμε τη φράση: “όταν ραγίσει το γυαλί δεν ξανακολλάει”. Παρόλα αυτά θα μπορούσαμε να ανατρέψουμε τη ρήση εάν μία σχέση έφτασε στο τέλος για κάποιο λόγο, που δεν ήταν ικανός να ταρακουνήσει βασικά στοιχεία και αξίες που τη θεμελίωναν.
Αγάπη, Εμπιστοσύνη, Σεβασμός είναι τα βασικά συστατικά που θα μπορούσαν να θέσουν τη σχέση σε μία πιο λειτουργική βάση δίνοντας της μία δεύτερη ευκαιρία. Πολλές φορές μία σχέση τελειώνει για ασήμαντους λόγους ή για θέματα εγωισμού, τα οποία είναι ικανά επαναδιαπραγμάτευσης εφόσον δύο άτομα αγαπιούνται σέβονται και εμπιστεύεται ο ένας τον άλλο.
Εάν υπάρχει αποδοχή και δεν έχουμε την προσδοκία να αλλάξει ο άλλος ή να τον αλλάξουμε. Στις σχέσεις υπάρχουν κάποιοι συμβιβασμοί μεταξύ των δύο αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να είμαστε ίδιοι. Ο καθένας έχει την προσωπικότητά του, τα πιστεύω του, τον τρόπο του να εκφράζεται και να προσφέρει. Εάν ο λόγος που χωρίζει ένα ζευγάρι είναι γιατί ο ένας από τους δύο δεν συμμορφώθηκε στις απαιτήσεις του άλλου, θα πρέπει ίσως πριν δοθεί η δεύτερη ευκαιρία να έχουμε ξεκαθαρίσει εάν αποδεχόμαστε αυτόν τον άνθρωπο που ήταν δίπλα μας ή αν θέλουμε για δεύτερη φορά να πειραματιστούμε ώστε να συνετιστεί στις δικές μας προσδοκίες. Στην πρώτη περίπτωση η δεύτερη ευκαιρία μπορεί και να αξίζει τον κόπο, στη δεύτερη, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να πετύχει μία επανασύνδεση.
Όταν μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας, να τα επικοινωνήσουμε, να ζητήσουμε συγγνώμη και να προσπαθήσουμε να μην τα ξανακάνουμε. Επιπλέον, καλό θα είναι να μπορέσουμε να συγχωρήσουμε και τα λάθη του άλλου και να “κλείσουμε ανοιχτούς λογαριασμούς”, που θα φέρουν την σχέση σε τέλμα για άλλη μια φορά, όταν θα ανακυκλώνονται κάθε φορά που η σχέση θα περνά μία δυσκολία
Όταν υπάρχει διάθεση επικοινωνίας και διαλόγου. Ο χωρισμός που προηγήθηκε και η δεύτερη ευκαιρία που δίνεται στη σχέση, καλό θα είναι να γίνουν αφορμή να μιλάμε περισσότερο μεταξύ μας και να μην θεωρούμε τίποτα αυτονόητο στο μεταξύ μας.
Εάν είμαστε διατεθειμένοι να ξαναπάρουμε το ρίσκο της σχέσης. Η επανασύνδεση έχει το ίδιο ρίσκο που έχει η κάθε σχέση που ξεκινά από την αρχή. Καλό θα είναι να έχουμε στο μυαλό μας ότι μπορεί και να μην πετύχει και αυτήν τη φορά. Δοκιμάζουμε και προσπαθούμε για το καλύτερο αλλά το “ποτέ” και το “για πάντα” δεν είναι προδιαγεγραμμένο για καμία σχέση.
Να θυμάστε:
Οι σχέσεις θέλουν φροντίδα, υπομονή, αγάπη, σεβασμό και ειλικρίνεια, ώστε να αποκτήσουν γερά θεμέλια, να ωριμάζουν και να γίνονται όλο και πιο ανθεκτικές στον χρόνο. Αν μία σχέση που τελείωσε είχε τα “βασικά συστατικά” ίσως μπορεί και να αναζωπυρωθεί, γιατί πολλές φορές οι άνθρωποι φτάνουμε στα όριά μας για διαφορετικούς λόγους, χωρίζουμε παρορμητικά ή εγωιστικά και μετά το μετανιώνουμε. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ίσως τελικά και να αξίζει τον κόπο…
