Ανήκω σε εκείνη την εκνευριστική κατηγορία ανθρώπων που βρίσκουν ομορφιά σε κάθε εποχή.
Ζαλίζομαι με τον δυνατό ήλιο του καλοκαιριού που κάνει τα σώματα να αγκομαχούν κάτω από τα λιγοστά τους ρούχα. Ερωτεύομαι κάθε ένα πεσμένο φύλλο το φθινόπωρο, τρανή απόδειξη του κύκλου της ζωής. Μεθάω από τη μυρωδιά καμένου ξύλου τον χειμώνα και προσπαθώ να φανταστώ ζευγάρια και οικογένειες γύρω από ένα τζάκι, να κρέμονται από τη φλόγα του να ζεστάνει τοίχους & καρδιές. Την άνοιξη όμως, την άνοιξη ζώ.
Ρουφάω κάθε στιγμή.Αφουγκράζομαι κάθε τιτίβισμα και ζηλεύω κάθε θρόισμα. Γεμίζει η ψυχή μου με χρώματα..Μώβ της βουκαμβίλιας, λευκό της γαρδένιες, κίτρινο της μαργαρίτας, βαθύ κόκκινο της παπαρούνας.
Περνάω κάτω από τα ανοιχτά παράθυρα και ακούω γέλια. Οι φίλοι στριμώχνονται όπως όπως στα μπαλκόνια, αρκεί να είναι μαζί. Ζευγάρια χαμογελούν ειλικρινά ο ένας στον άλλον, γονείς αγκαλιάζουν πιο δυνατά τα παιδιά τους.
Μια ελπίδα σκεπάζει τις ζωές μας.
Είναι μάλλον αυτή η ανάγκη της υπόσχεσης που έχουμε. Κάθε άνοιξη η φύση αναγεννάται , κάπως έτσι ευχόμαστε να αναγεννηθούμε και εμείς.
Να κερδίσουμε έναν χαμένο έρωτα, να πάρουμε επιτέλους εκείνη την προαγωγή, να καταφέρουμε να χάσουμε τα 5 κιλά. Βάζουμε από την αρχή θεμέλια.
“Θα ευχαριστιέμαι κάθε στιγμή”
“Θα ζώ το τώρα”
“Θα διεκδικώ με πάθος τα θέλω μου”
Και να το χώμα να αναβλύζει προσευχούλες και να χτυπάνε σαν καμπάνες οι καρδιές ..να καλούν τη ζωή σε μια λειτουργία θεάρεστη.
Είναι η άνοιξη που με κάνει να αγαπώ πιο πολύ τη ζωή . Να πιστεύω 10 φορές στα θαύματα.
Είναι η άνοιξη που γεμίζει την ψυχή μου λαχτάρες και πόθους γλυκούς..Το πρώτο παγωτό στον ήλιο του μεσημεριού , η πρώτη μπύρα ένα απόγευμα Δευτέρας και μετά εκείνη η τρυφερή δροσούλα που σου σηκώνει απαλά το δέρμα , ίσα ίσα να χωρέσει η ζωή.
Άνοιξη γεννήθηκα και κάθε άνοιξη ξαναγεννιέμαι. Κύκλος αιώνιος σαν υπόσχεση και τάμα.
Κάθε που έρχεται η άνοιξη σα να γεννιέται η ψυχή..και τι να το κάνεις ένα γερό κορμί με μία ψυχή γριούλα ;
Κρέμονται οι άνθρωποι σαν τσαμπάκια ζουμερά στα μπαλκόνια που αναστενάζουν φορτωμένα λουλουδάκια.
Ανοίξτε παράθυρα , μυαλά και ψυχές να μπεί η ζωή να πλημμυρίσει με το φώς της η αλήθεια.
Κάθε που έρχεται η άνοιξη σα να γεννιέται η ψυχή και κάθε φορά θέλει τόσα πολλά να ζήσει.
Μαρία Π. Ψαθά
