Αγαπημένο αναγνωστικό κοινό,
γειά σου.
Λιτή και απέριττη σήμερα στο τελευταίο άρθρο της χρονιάς.
Μια χρονιά που προσωπικά μου έδωσε άπειρες νέες συγκινήσεις,καινούργιες εμπειρίες , πλήθος νέων φίλων και ανθρώπων που μοιραζόμαστε κοινά ιδανικά.
Το 2016 για εμένα , όπως και όλες οι χρονιές μου ήταν υπέροχο.
Έχω σαν αρχή να μετουσιώνω ακόμη και τη πιο δύσκολη δυσκολία σε εμπειρία και να παίρνω απο κάθε κατάσταση και κάθε άνθρωπο ό,τι καλύτερο έχει να μου δώσει.
Σε κοινωνικό επίπεδο , νιώθω ότι κάθε χρόνος που περνάει μας στερεί λίγο ακόμη απο την ανθρωπιά μας.
Το 2016 , είδα παιδιά να χάνουν γονιούς, πατρίδα ακόμη και τη ζωή τους. Είδα ανθρώπους να πολεμάνε άλλους ανθρώπους απλώς γιατί δεν είναι της ίδιας εθνικότητας. Είδα αντρόγυνα να στερούν ο ένας απο τον άλλον τη ζωή , είδα ανθρώπους να μένουν χωρίς σπίτι και άστεγους να αφήνουν εκεί στην άκρη του κρύου τσιμέντου την τελευταία τους ελπίδα για μία αξιοπρεπή-απλώς-ζωή.
Σε στεναχωρώ? Γιατί ? Μόνο εγώ τα έβλεπα? Είναι πολύ ωραία να αστειευόμαστε , να ζούμε σε παράλληλα σύμπαντα και να σκεπάζουμε τη άσχημη πραγματικότητα με ροζ χρυσόσκονη.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει.
Το 2016 , δεν μας έκανε καλύτερους ανθρώπους.Πέρασε απο πάνω μας η ισοπεδωτική παμφάγα φύση μας και για άλλη μια χρονιά ζητήσαμε τα πάντα και δεν δώσαμε τίποτα.
Πλέον , εδώ και αρκετά χρόνια η μοναδική ευχή που δίνω για το νέο έτος είναι να γίνουμε άνθρωποι.Όχι καλύτεροι , απλώς άνθρωποι για αρχή.
Έχουμε πετάξει ιδανικά και αξίες , μεγαλώσαμε τα παιδιά μας με tablets και κλειδώσαμε τους υπερηλίκους σε ιδρύματα.
Το σπίτι μας είναι πάντα τακτοποιημένο και στην ψυχή μας το μαύρο χάος.
Είχα την υπέρτατη τιμή να με μεγαλώσουν μαζί με την μητέρα μου δύο εξαίρετα παραδείγματα ανθρωπιάς και ανιδιοτέλειας. Η γιαγιά μου Νόπη και ο παππούς μου Σωτήρης.
Έφυγαν πλήρης ημερών,πανευτυχείς,περιτριγυρισμένοι από όλα τα παιδιά που μεγάλωσαν. Στο πρόσωπο του κάθε παππού που συναντάω βλέπω εκείνον να χαμογελάει και στα ροζιασμένα χέρια της κάθε γιαγιάς βλέπω εκείνη να φτιάχνει φαγητά για τα παιδιά της.
Αυτό το άρθρο,το τελευταίο της χρονιάς θα μπορούσε να μιλάει για τα παιδιά και το φως που σκορπάνε στη ζωή μας , θα μπορούσε να λέει ότι τα παιδιά είναι το μέλλον μας και να ζητάει να βοηθήσουμε τους οργανισμούς εκείνους που μάχονται για πιο ευτυχισμένα παιδιά.
Κάποιος όμως πρέπει να σκεφτεί και τις ρίζες μας. Τα παιδιά είναι το μέλλον μας αλλά οι άνθρωποι που μας μεγάλωσαν είναι το παρελθόν και η απαρχή μας.
Θέλοντας λοιπόν να τιμήσω εγώ απο την πλευρά μου και με τη δύναμη που μου δίνει το penypeny.gr , τους ανθρώπους εκείνους που μας δίνουν τη ζωή και τις αξίες πάνω στις οποίες πορευόμαστε , αφιερώνω αυτό το άρθρο στους χαμένους υπερηλίκους . Χαμένοι γιατί ξεχάστηκαν απο τα ίδια τους τα παιδιά ή γιατί η ηλικία τους και η ζωή τους επιφύλασσε μια δύσκολη ασθένεια.
Αφιερώνω το άρθρο σε εκείνους που θα υποδεχτούν το 2017 μόνοι , χωρίς τα λατρεμένα τους πρόσωπα , σε όλους αυτούς που η μοίρα τους τους έγραφε “μοναξιά” και “αποξένωση” στην πιο δύσκολη ηλικία.
Ελπίζω πώς έτσι θα γίνω λίγο καλύτερος άνθρωπος , αν και πραγματικά απέχω πολύ ακόμη.
Θέλω να δώσω την ευκαιρία σε όλους μας να κάνουμε νοερά λίγο χώρο στο γιορτινό τραπέζι να καθίσει μαζί μας ένας μόνος άνθρωπος.Γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι μοναχικοί,είναι μόνοι.
Ξέρω ότι η χρονιά μας ήταν δύσκολη , ξέρω επίσης ότι έχουμε γίνει καχύποπτοι και μικροί μπροστά στις ανάγκες των συνανθρώπων μας.
Υπάρχει όμως ένας οργανισμός – ένας μέσα σε όλους – που έσκυψε πάνω απο αυτούς τους ανθρώπους με στοργή και ενδιαφέρον. Η Γραμμή Ζωής , ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός δεν ασχολήθηκε με τα παιδιά. Ασχολήθηκε με τους ανθρώπους που ήταν κάποτε παιδιά,που έφεραν στον κόσμο παιδιά και που δυστυχώς κατέληξαν μόνοι και χαμένοι.
Είναι ο οργανισμός πίσω απο τα Silver Alert , που με τόση αγωνία και ευθύνη προσφέρουν σε αυτούς τους ανθρώπους είτε την παλιά τους ζωή ή μία καινούργια.
Είναι ο οργανισμός που πρόσφατα επέτρεψε σε ένα βάναυσα κακοποιημένο υπερήλικο να κλείσει τα μάτια του αξιοπρεπώς , ντυμένος και ήσυχος.
Η Γραμμή Ζωής δεν έχει μεγάλη προβολή απο τα media , ίσως γιατί δεν είναι “πιασάρικό” το αντικείμενο της. Οι πόροι είναι μετρημένοι και πρόσφατα κινδύνεψε με κλείσιμο ,αλλά κανείς δεν το έμαθε.
Σας παρακαλώ λοιπόν, σαν άλλο παραμύθι που η γιαγιά βάζει ένα ακόμη πιάτο στο τραπέζι για τον “Ξένο των Χριστουγέννων” , να γίνουμε εμείς η γιαγιά και να γίνει το πιάτο κλήση. Το κόστος μικρο και ανεκτίμητης αξίας.
Εύχομαι το 2017 να μας κάνει ανθρώπους και να μας επιτρέψει να γυρίσουμε την καρδιά μας πίσω στις αξίες της και τις ατόφιες ευαισθησίες.
Εύχομαι , η ανθρωπιά να πλημμυρίσει τη ζωή μας και η αγάπη να γίνει ο μόνος δρόμος μας.
Ευχαριστώ θερμά την Κα Λεβαντή Πένυ , εκδότρια του penypeny.gr για την πλήρη της αποδοχή προς το πρόσωπο μου και την τυφλή της εμπιστοσύνη , ευχαριστώ την Κα Μίγκα Ιφιγένεια , από την Γραμμή Ζωής που άμεσα αποδέχτηκε την πρόταση μου.
Ευχαριστώ θερμά όλους εσάς που μήνες τώρα αγκαλιάζετε τα άρθρα μου και με κάνετε πιο υπεύθυνη απέναντι σας και πιο δημιουργική.
Το δώρο μου για εσάς είναι αυτή η μικρή κίνηση ανθρωπιάς.
Μικρή όσο μία στάλα βροχής , μεγάλη όσο ο ποταμός αγάπης που θα καταλήξει.
Καλό Ανθρώπινο 2017 !
ΓΡΑΜΜΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΟΥ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΓΡΑΜΜΗ ΖΩΗΣ-SILVER ALERT
Από σταθερό και κινητό τηλεφωνήστε στο :
9011 40 56 40
mediatel σταθ.3,72€/κλήση – κιν. 4,16€/κλήση (με Φ.Π.Α)
Γραμμή παραπόνων: 2142148020
