Λατρεμένο μου φανατικότατο κοινό,
Άβε.
Τι ? Δεν δικαιούμαι εγώ χαιρετισμόν βαρύγδουπον? Φυσικά και ναι.
Τις τελευταίες ημέρες πλανάται στον αέρα μια αλλαγή μεγάλη και βαριά σαν φακή βρασμένη μονομιάς , στα λέει και η Αφρούλα.
Διαζύγια , πολιτικοοικονομικές αναπτύξεις θεμάτων ( τι φαντάστηκες? ) , νέος πλανητάρχης , νέα μόδα στα μαλλιά και νέα απλικάσιονς στα κινητά για να περνάμε ευχάριστα τις ώρες της ανεργίας μας.
Εγώ όμως τις άδειες ώρες που δεν έχω , δηλαδή τα εικοσάλεπτα που παίζει η μικρή με την ουρά του σκύλου και εγώ σιδερώνω,μαγειρεύω, μιλάω ταυτοχρόνως (καθότι πολυτάλαντη) με τις αγαπημένες μου φίλες.
Όλες ανεξαιρέτως έχουν μία κάποια λόξα ,μικρή ή μεγαλύτερη που τις κάνει ξεχωριστές και αξιαγάπητες.
Προσφάτως κλήθηκα να αναλύσω για 568η φορά το σύμπλεγμα «θέλω να με θέλει και εγώ να τον φτύνω αλλά να μην εγκαταλείψει την προσπάθεια γιατί έτσι βιώνω εγώ τον έρωτα» και αποφάσισα να αφιερώσω δυο τρείς γραμμές εκεί πέρα , τιμής ένεκεν για την ανισορροπία που μαστίζει την νεολαία.
Αυτή η φίλη μου λοιπόν έχει μία επικίνδυνη-την λες- ροπή προς τους ακατάλληλους,γενικώς.Επίσης έχει και μία στραβομάρα καθώς όπου ο απλός λαός βλέπει ακαταλληλότητα εκείνη βλέπει πέπλα μυστηρίου τα οποία φυσικά και εκείνη θα είναι η εκλεκτή που θα τραβήξει και θα φανεί από μέσα ο άντρας ο σωστός με τον πόθο τον ασίγαστο,τον κινηματογραφικά θεόρατο. Αμ δε.
Εδώ την έχω κάθε φορά που φεύγει μεν το πέπλο,πόθος πουθενά και μένει αμανάτη με τον Κο Ζονγκ αγκαλιά να κλαίει την μοίρα της και τον καταραμένο τον Οφιούχο που παρύσφρησε στα άλλα δώδεκα ζώδια και μας μπέρδεψε.
Διότι σου λέει , εάν ήξερα σίγουρα ότι το αντικείμενο του πόθου είναι Λιοντάρι με ωροσκόπο Κριό ,εφτά πλανήτες στον Ζυγό και δύο κότσια στο δεξί του πόδι , θα είχα μία πιο ολοκληρωμένη άποψη για το πώς να κινηθώ και δεν βρισκόμουν τώρα μόνη ωσάν το λεμόνι.
Ένα δίκιο το χει . Τι να πώ? Ότι της φταίει η κακή της κρίση και αυτή η αδηφάγα μανία της όπου βρίσκει γκαούγκανο να πέφτει πάνω του? Φίλη μου είναι, πώς να την πληγώσω?
Και αφού τρώμε παρέα το κουλουράκι της παρηγοριάς για το 6ο μνημόσυνο του ερωτά τους μου έρχεται απροειδοποίητα η πετριά… «Δεν τον θέλω , αλλά θέλω να με θέλει για να μπορώ να μην τον θέλω.»
Κατάλαβες κοινό μου γιατί εγώ η δόλια δεν μπορώ να ηρεμήσω επουδενί? Από που να προφυλαχτώ.Φίλη μου η άλλη και μπαίνει μέσα στο τίμιο και ισσοροπημένο σπιτικό μου και μου πετάει τη φόλα έτσι απροκάλυπτα!
Τον θέλει να την θέλει ,λέει,για να μην τον θέλει όσο εκείνος την θέλει.Και άπαξ και κάνει ότι δεν την θέλει τότε εκείνη θα τον θέλει για να νομίσει ότι τον θέλει για να την θέλει και στο τέλος να μην τον θέλει.
Αυτά . Και ύστερα αναρωτιέμαι εγώ γιατί βάλαμε Λεβέντη στη βουλή.Ε όχι,έχω θράσσος.
Μανίτσα μου , δύο τα δεινά και μην κάνεις δύσκολη την ζωή σου.
Ο τύπος είναι για τα σίδερα. Παρομοίως και εσύ. Ουγιές στο ίδιο παλτό και το φοράτε εναλλάξ , προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός?
Εγώ ξέρω ένα και ένα κάνουν δύο. Ή τον θέλεις ή όχι. Και τα δυό δεν γίνονται , παρεκτώς και μιλάμε για κρέπα που εκεί θέλεις και την σοκολάτα σου και το παγωτό και το μπισκότο και το σιρόπι για να κωπάσει η υπογλυκαιμία.
Οι σχέσεις των ανθρώπων δεν ειναι δύσκολες , καταλήγω. Εμείς είμαστε από την πόλη έρχομαι και που πατώ δεν ξέρω.
Έχω να καταθέσω τα εξής . Από τον έρωτα δεν μπορείς να ξεφύγεις. Ο εγωισμός φυσικά και χρησιμεύει αλλά σπάνια λειτουργεί υπέρ μας.
Όταν θέλεις κάποιον καλό είναι να τον θέλεις για αυτό που είναι άντε και για αυτό που είσαι εσύ όταν είσαι μαζί του. Το να χρησιμοποιείς έναν άνθρωπο για να νιώθεις καλύτερα , πίστεψε με , στην καλύτερη περίπτωση θα σε κάνει να αισθανθείς άσχημα για εσένα.
Γιατί στην χειρότερη θα τον ερωτευτείς και τότε θα ξεκινήσουν τα ντράβαλα τα αυθεντικά , τα γνήσια.
Στην περίπτωση της φίλης μου , είμαι σίγουρη για την κατάληξη. Λαμαρίνα δαγκωμένη με όλο το μασελάκι μέσα,την έχει πάρει παραμάσχαλα και τρέχει ανέμελα στις δρόμοι,που έλεγε και η γιαγιά μου.
Για των υπολοίπων τις περιπτώσεις αδυνατώ να πάρω θέση , μπορώ όμως να σου πώ ένα μυστικό :
Να μένεις εκεί που θέλεις με όποιο κόστος,να στηρίζεις την επιλογή σου και να μην καλύπτεις τα θέλω σου με ενοχές και τύψεις.
Πάρε τα ρίσκα σου , πάρε και το Ζονγκ σου . Δικά σου όλα,βγάλτα σημαία στο μπαλκόνι σου.
Και εάν κανείς σε αποκαλέσει «ανισόρροπο» γιατί είσαι ίξεις-αφίξεις , να μου πείς ποιος είναι να συμφωνήσω μαζί του.
Σε αγαπώ και σου χορεύω το άσμα .
Μαρία Π . Ψαθά
