Αγαπημένο μου , απόλυτα φανατισμένο , κοινό
‘Αβε.
Τι μου γίνεσαι , που σε βρήκε ο σχεδόν χειμώνας, πάνω που πετάξαμε μπουτάκια και συναφή κρεατικά στη φόρα ?
Προσωπικά ευχαριστήθηκα τη βροχή,αυτή την εκνευριστικά απαλή, σα πούδρα που αιωρείται για ώρες στον αέρα μετά τη χρήση της..Α,μου αρέσει η μυρωδιά που αναδύει το χώμα , περιμένοντας να βραχεί,να γεμίσει οξυγόνο και λόγους για να ανθοφορίσει.
Κάπως έτσι , μεταξύ βροχής και καθημερινότητας βρέθηκα να διαβάζω ένα άρθρο σε τοπικό περιοδικό του Πειραιά.
Το άρθρο είχε τον υπέροχα μυθολογικό τίτλο , «Η Ζωοφόρος» και το έχει υπογράψει ο Kos Panti.
Το ρούφηξα.Η ιστορία , απλή καθημερινή.Ένας έρωτας στο 24ωρο που τον ζείς στο fast forward καθώς κυλάνε οι λέξεις στα μάτια σου.
Έρωτας κανονικός.Όχι σαν αυτόν τον μυθιστορημάτων.Ο απλός καθαρός έρωτας που παλεύει με νύχια και με δόντια να ισορροπήσει μέσα στο άγχος σου , στα λεφτά που δε βγαίνουν,στις υποχρεώσεις που κρέμονται σαν αγχόνη πάνω από το ερωτοχτυπημένο κεφαλάκι σου.
Εσύ τρέχεις να προλάβεις τη ζωή και ο έρωτας σου είναι εκεί , να σου υπενθυμίζει κάθε λεπτό το νόημα της ζωής , την ουσία της ψυχής.
Αλήθεια , τι είναι έρωτας ? Συγκεκριμένα , πώς είναι ο έρωτας χρόνια πολλά μετά , με το ζευγάρι να έχει περάσει την πρώτη του ζέση , τα σεντόνια να μην είναι πια κουβαριασμένα και τα φιλιά να έχουν πάψει να είναι βαθιά και αιώνια ?
Θα σου απαντήσω. Καθώς ακούω συχνά ή ακόμη και μου λέω συχνά «Δεν είμαστε πια όπως στις αρχές» , « Δεν μου μιλάς τρυφερά όπως τότε» , «Δεν μου κάνεις εκπλήξεις»..Όλο «Δεν» και όλο κάτι φταίει. Και εσύ κλειδώνεις εκεί και δεν βλέπεις την αληθινή υπέροχη έκταση του έρωτα σου.
Ο έρωτας ‘έχει την μαγική ικανότητα να μεταβάλλεται,να παίρνει σχήματα ,μορφές και χρώματα εποχών αλλιώτικων.Και εσύ μπορεί να είσαι ακόμη κολλημένος στον χειμώνα σου και να μην μυρίζεις τα λουλούδια που ανθίζει για σένα ο αγαπημένος σου.Να μην ακούς τα τιτιβίσματα από τα πουλιά που επωάζονται στην αγκαλιά του…Γιατί εσύ θέλεις εκείνο,το πρώτο,το άγνωστο,το επιφανειακό.
Μη. Ο έρωτας οφείλει να γίνεται αγάπη.Και η αγάπη ξέρεις δεν έχει στεγανά,ούτε οδηγούς.
Η αγάπη είναι εκεί , όταν σε φιλάει βιαστικά το πρωί για να φύγει για τη δουλειά.Είναι εκεί όταν σου λέει λαχανιασμένος και αρκετά κουρασμένος «Ερχομαι σπίτι μας.»
Και είναι αυτά τα τρία γράμματα που κλείνουν μέσα τους όλους του έρωτες που ζείς καθημερινά με αυτόν τον άνθρωπο , για αυτόν τον άνθρωπο. «Μας» .
Όλα πια είναι «σας» . Το σπίτι σας , η ζωή σας,η καθημερινότητα σας,οι δυσκολίες σας,τα γέλια σας , έρωτας και η αγάπη σας.
Οι εκπλήξεις του πρώτου καιρού έχουν δώσει τη θέση τους στην ασφάλεια.Είναι ωραία η ασφάλεια.Ναι,δεν έχεις να περιμένεις πολλά παρα μόνο ευτυχία και γαλήνη.
Μία ήρεμη καληνύχτα,ένα δεδομένο χαμόγελο,μία επαναλαμβανόμενη ησυχία.
Και σε ρωτάω , η ηρεμία , η ασφάλεια , η ησυχία..δεν είναι ζητούμενα της αγάπης?
Θα ήθελες στα αλήθεια να παλεύεις συνέχεια με τα σκαμπανεβάσματα στο άγνωστο?Να βγαίνεις συνεχώς έξω από τα νερά σου ,έξω και από τον εαυτό σου απλώς για να λές ότι ζείς έναν έρωτα? Δεν νομίζω.
Ο έρωτας σου είναι πάντα εκεί.Η μοναδική διαφορά που τώρα βρίσκεις είναι ότι δεν υπάρχει μόνο ο έρωτας .
Και σε αυτούς λένε ότι είναι άλλο ο έρωτας και άλλο η αγάπη έχω να απαντήσω ότι, κανένας έρωτας που έζησες δεν ήταν στα αλήθεια έρωτας αν δεν έγινε αγάπη.
«Τα χνώτα μου ζεσταίνουν το Δεκέμβρη του πάλλευκου κορμιού σου .Πάνω στη ματωμένη γύμνια μας περνά το ποδοβολητό εκατοντάδων χιλιάδων απεργών.Τόσων πολλών που το κίνημά ποτέ δε γνώρισε.Γυρίζουμε στο σπίτι μας και κάνουμε το πιο απλό,το πιο ταπεινό και για αυτό το πιο συναρπαστικό πράγμα στον κόσμο όλο.Κάτι που ποτέ δεν κάνουνε οι εραστές στο σινεμά και στη λογοτεχνία.Τηγανίζεις πατάτες με αυγά μάτια,φέτα τυρί για να φάμε.»
Kos Panti
Σε φιλώ.
Συγγραφέας
Μαρία Π. Ψαθά
